SASK SOLIDAIR MET KIKWIT

De school telt nu ongeveer 500 leerlingen. De ouders moeten bijna volledig instaan voor de studiekosten van hun kinderen, wat voor velen onmogelijk is.

Een kleine groep leerlingen is intern. De school zorgt voor hun maaltijden. Sommigen gaan eenmaal per trimester naar huis, anderen om de veertien dagen.

Er is een grote groep halfinternen. Zij moeten volledig voorzien in hun behoeften: water halen, groenten kweken, maaltijden bereiden. Er is een stuk grond dat ze kunnen bewerken. Om te koken, kunnen ze in de keuken van de school terecht.

Alle andere leerlingen zijn extern. Sommigen onder hen moeten meer dan een uur wandelen naar school. Sommigen zijn al van 05.00 uur ‘s morgens op stap om de school te bereiken.


De belangrijkste maaltijd van de dag is ’s avonds. ’s Middags worden de verwerkte restjes opgegeten. Hoofdzakelijk eten leerlingen maniok en sakasaka (= groen van de maniokplant, klaargemaakt als spinazie).


Soms ergeren leerkrachten zich aan het feit dat één of andere leerling te veel afwezig is. Uit een gesprek met de ouders blijkt dat de kinderen mee geld moeten verdienen om eten op tafel te krijgen. Het schoolgeld betalen is niet meer mogelijk.


Onze solidariteit van vorige jaren heeft de leerlingen in Kikwit al voor een stuk op weg geholpen: er is meer schoolgerei, de gebouwen werden hersteld, er is een boerderij waardoor een meer gezonde en gevarieerde voeding mogelijk wordt,  zuster D’'Hoore gebruikt ons spaarpotje om bij te springen als ouders het moeilijk hebben. Wij zorgen dus voor een soort studiebeurs.


In de zomer van 2010 is onze collega Jean Leemans er een heuse pc-klas gaan installeren. De leerkrachten (aan wie de Congolese overheid maar een deel van het loon betaalt,) volgden er in hun vakantie les. Alle computers werken … als er elektriciteit is … Dankzij twee generatoren kan er ook elektriciteit geproduceerd worden ’s morgens van 09.00 u. tot 12.00 u. en ’s avonds van 18.00 u. tot 21.00 u.


Wat willen we dit jaar concreet doen?

Voor de halfinternen willen we sparen voor buizen om stromend water in Lycée Siama te krijgen. Het water moet van ver gehaald worden. Nu is er telkens amper voldoende voor één dag.


Voor de externen willen we, om deze eenzijdig voeding te doorbreken, sparen voor kippen, geiten, varkens, een koe. Zo kan er meer dan één keer per jaar vlees gegeten worden …

Wie wil, kan ook peter/meter worden van een leerling in Kikwit voor €60 per jaar. Zo worden de studiekosten voor een schooljaar betaald.


Kikwit heeft ons geld meer dan nodig! De meisjes krijgen er zo de kans om te studeren!

Al 40 jaar werkt zuster Monique D’Hoore in Lycée Siama in Kikwit, Congo. Het Lycée Siama, een humaniora voor meisjes, is een afdeling van Sint-Andreas. Siama betekent ‘hoop’ in het Kicongo. Voor zuster D’Hoore naar Kikwit trok, werkte ze in het St.-Andreasinstituut in Brugge.

Lycée Siama in Kikwit